بامن بی کس تنها شده یارا تو بمان

همه رفتند از این خانه، نگارا تو بمان

...من بی برگِ خزان دیده، دگر رفتنی ام

تو همه بار وبری، تازه بهارا تو بمان

داغ ودرد است همه نقش ونگار دل من

بنگر این نقش به خون شُسته،نگارا تو بمان

زین بیابان گذری نیست سواران را، لیک

دل ما خوش به فریبی ست،نگارا تو بمان

هر دم از حلقه ی عشاق ،پریشانی رفت

به سر زلفِ بُتان،سلسله دارا تو بمان

شهریارا تو بمان بر سر این خِیل یتیم

پدرا،یارا،اندوهگسارا تو بمان!

سایه در پایِ تو چون موج چه خوش زار گریست

که سر ِسبزِ تو خوش باد، کنارا تو بمان 

غزلی زیبا از استاد هوشنگ ابتهاج ..سایه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: